هیچ خبری اینقدر مهم نیست

امروز 4 آبان 92 همه حرفام به هم ریخته و روی هم آوار شده نه حالشو دارم از 17 شهید مرزبانی در درگیری با اشرار مسلح صحبت کنم نه حالشو دارم از خوابهای (ببخشید خاطرات) جدید آقای هاشمی در مورد رابطه با آمریکا حرف بزنم نه از وهابی ها و مبارزه بی امانشون با پیروان غدیر حرفی بزنم نه از نامه جالب دختر دانشجوی فلج بیمار خاص نوعروس! به آقای ظریف در مورد ضرورت انجام کاری که تحریمها از بین بره و انرژی هسته ای متوقف بشه! نه کمپین های مخالفت با طرح انتقال آب کارون به فلات مرکزی و اصفهان نه از دریاچه ارومیه نه از یارانه ها نه از صحبت رئیس بانک مرکزی در مورد 100 میلیارد دلار موجودی خزانه که آقای روحانی اونو صفر می دونه و ادعا می کنه که خزانه رو خالی تحویل گرفته و نه از .... 

فقط حال یه چیز رو دارم اون هم اینکه 

متن خبر که یک قلم بی تو سیاه شد جهان 

حاشیه رفتنم دگر نامه سیاه کردن است 

خود برسان به شهریار ای که در این محیط غم 

بی تو نفس کشیدنم عمر تباه کردن است

تـا آخرشو نگاه کن نترس خسته نمی شی!

 


از تنوع غداهاتون ناراحتید ؟

 

پس اینا چی؟!
 


از خواب توی تخت خواب سفتتون خسته شدین؟


پس این چی؟!



هنوز قدر محبت و مراقبت های والدینتون رو نمیدونین؟


پس این چی؟!



راحتی و آسایش باعث میشه وقت مطالعه خوابتون ببره؟


پس این چی؟!

آیا آرامش و لذت یک حمام گرم رو دارین و باز هم از زندگی مینالین؟


پس این چی؟!



هنوز هم از اینکه دستاتون وقتی ظرفای خودتون رو میشورین آسیب میبینه نگران هستین؟


پس دستای کوچیک این چی؟!



Louis Vuitton کافی نیست؟ مارک های جدید تر میخواین؟


پس این چی؟!



از بازی های تکراری خسته شدین؟


پس این چی؟!



کار دیگه ای برای انجام دادن ندارین؟


پس این چی؟!



با داشتن پاهایی سالم هنوزم مینالید؟


پس این چی؟!

همیشه به یاد داشته باش:
درست زمانی که از وضعیت زندگیت شکایت میکنی، مردمانی هم هستند که
برای داشتن زندگی مثل تو و بودن به جای تو حاضرند به هر کاری دست بزنند
یادت باشه یک پنجم مردم دنیا (حدودا یک ملیارد نفر) شب چیزی واسه خوردن ندارند
یادت باشه وقتی تو به گوشی بهتر فکر میکنی یک جهارم مردم دنیا تجربه استفاده از گوشی ندارند
یادت باشه وقتی تو به خاطر گرانی خودرو ناله میکنی خیلی ها آرزوی داشتن دوچرخه دارندیادت باشه اگه نمی تونی ازدواج کنی یا اگه کار نداری مال نبودن یا نداری نیست ماله تشریفات، چشم همچشمی و بالاتر از همه مال تنبلی خودته

از کشتار در سفارت ایران در لندن تا حادثه سفارت لندن در تهران

 

شنیده ها حاکی از آن است که آقایان شورای امنیت با مشاهده خروش انقلابی جوانان دانشجوی تهرانی در مواجهه با سفارت انگلیس به خشم آمده و فورا تشکیل جلسه داده و موضوع را محکوم کردند

حال جای سوال است که چرا وقتی در سال 1359 هـ ش که عده‌ای ضد انقلاب به سفارت ایران در لندن حمله کردند و ساختمان سفارت ایران را ویران نمودند و افرادی  را مجروح کردند و چند نفر را به شهادت رساندند فورا جلسه شورای امنیت تشکیل نشد و انگلیس به خاطر عدم حفاظت از سفارتخانه محکوم نشد.

و این چه شورای امنیتی است که وقتی در 17 مرداد سال 1377 هـ ش یازده دیپلمات و کارمند سفارت ایران در مزار شریف افغانستان توسط عوامل ترویسم بین المللی آمریکا یعنی طالبان خدا ستیز به شهادت رسیدند فـــــــورا تشکیل جلسه نداد و بعد از روزها به صدور بیانیه ای در محکومیت طالبان اکتفا کرد

آیا شما آقایان شورای امنیت کشتار را با دستگیر کردن موقتی یکی می دانید

و اگر این گونه است پس چرا حداقل عکس العمل یکسان در قبال این چهار حادثه یعنی تسخیر لانه جاسوسی در سال 58 و حمله به سفارت انگلیس در سال 90 با حوادث غیر مشابه آن یعنی  کشتار در سفارتخانه های ایران در مزار شریف در سال 77 و سفارت ایران در لندن در سال 59 که به اعتراف یکی از مأموران اسکاتلندیارد توسط خود دولت انگلیس و سازمان جاسوسی کثیف و تروریستی آن  (  ام آی 5 ) و با پول دادن به چند تروریست عراقی اتفاق افتاد نشان ندادید